In lockdown met ons zorgenmeisje

Het coronavirus stelde veel ouders van een kind met een beperking voor een keuze. Je zoon of dochter in de voorziening laten en wekenlang niet zien? Of je kind thuis opvangen en de zorg alleen dragen? Frauke Cosaert, collega van onze dienst, opteerde voor het laatste en getuigt in dit artikel op sociaal.net hoe de lockdown met haar ‘zorgenmeisje’ verloopt. Een hart onder de riem voor vele van onze D.O.P.-cliënten en hun mantelzorgers. 

Hartverscheurende keuze tijdens Week van de Zorg 

Frauke's zeventienjarige dochter heeft een serieus zorgrugzakje, een mentale beperking en autisme. "Die rugzak delen we tijdens de week met de school en de leefgroep. Maar nu komt de hele zorg terug op onze schouders terecht. Het lijkt wel een misplaatste grap. Net in de Week van de Zorg valt al die zorg weg."

Frauke moet net als vele andere ouders de hartverscheurende keuze maken: ofwel hun dochter naar huis meebrengen, ofwel ze voor onbepaalde tijd in de leefgroep laten. "Rationeel kies ik voor de leefgroep, emotioneel hakken we de knoop door en laten we haar naar huis komen. Met een heel klein hartje."

Verdrinken 

Frauke dacht aanvankelijk wat administratief werk in te halen, maar verdrinkt in haar to-do-list. "Ik hol overal achteraan en voel me wankelen." Ondertussen fladdert haar dochter van de ene activiteit naar de andere. “Wat moet ik nu doen”, klinkt het al snel als een mantra, de hele dag door. Frauke beseft nu des te meer hoe vermoeiend en verwarrend het dagelijkse leven moet zijn voor hun dochter. Door haar autisme heeft zij een enorme nood aan controle.

Uitpuilende wasmanden

"Hoewel ik op alle vlakken keihard mijn best doe, voel ik dat ik overal tekortschiet. Nu ook de poetsvrouw niet meer komt, ligt ons huis er ontploft bij. Mijn wasmachine draait overuren, toch puilen de wasmanden uit. Eén geluk: er komt geen bezoek meer over de vloer." 

Vast schema en part time op locatie werken

Frauke probeert aanvankelijk structuur voor haar dochter in te voeren met een magneetbord. Dit wordt na een paar weken vervangen door een vast schema. "De keuzestress valt hiermee weg. Haar schema biedt haar rust, ze gaat wel honderd keer per dag kijken. Ik neem ook de beslissing om ’s morgens op locatie te werken. Ik neem letterlijk even afstand van haar. Ik voel hoe ik weer ademruimte krijg. Het geconcentreerd kunnen werken, doet mij deugd. Ik kan mijn zinnen verzetten en eindelijk ook zaken afronden. Elke middag kom ik opgeladen thuis en vliegt ze in mijn armen."

Applaus voor ouders van kinderen met extra zorgen

"We applaudisseren voor de vele mantelzorgers die nu dag in dag uit de zorg volledig op zich nemen. Ouders van kinderen met extra zorgen worden heel vaak vergeten als men over mantelzorgers praat. Ze worden in de huidige situatie al helemaal vergeten als helden van de zorg. Het verhogen van een mantelzorgpremie zal er niet inzitten. Het verhogen van de erkenning en waardering hopelijk des te meer."

Frauke schreef ook een boek "Zorgenmeisje", dat binnenkort verschijnt.