Als doof kind van dove ouders was het voor mij niet zo gemakkelijk om gewone studies te volgen. Na eerst in een instituut voor doven te hebben verbleven als intern stapte ik op 12 jarige leeftijd over naar gewoon onderwijs zonder enige vorm van ondersteuning tot ik mijn diploma haalde als boekhouder eind juni 1978.
“Moeilijk gaat ook”
Dan was het tijd voor een volgende uitdaging: werk vinden. Na een lange zoektocht stelde ik vast dat de bedrijfswereld niet klaar was om een dove boekhouder aan te nemen. Dus probeerde ik het via de overheid en op 1 oktober 1978 kon ik als opsteller aan de slag bij het Ministerie van Volksgezondheid in Brussel. Na 11 jaar werd dan de Vlaamse Overheid “geboren” en kon ik ook mee overstappen, ditmaal als Vlaams Ambtenaar, bij de Bijzondere Jeugdzorg (oude benaming van het huidige Jongerenwelzijn). Het waren spannende jaren met heel wat nieuwe uitdagingen, zelfstudies, examens, en wat nog meer. Op datum van mijn pensionering (01-02-2022) kon ik afscheid nemen in schoonheid als IT-aanspreekpunt, ondersteuner personeelsbeleid en financieel dossierbeheerder bij Jongerenwelzijn West-Vlaanderen.
In mijn vrije tijd deed ik veel aan sport maar hield ik me ook vooral bezig met de Vlaamse dovengemeenschap en gehandicaptenorganisaties – dat begon al in 1972 op 15-jarige leeftijd als secretaris van de Hasseltse dovenclub en dat groeide elk jaar maar door, zowel op lokaal, Vlaams, Belgisch als Europees vlak. In de doven- en gehandicaptenwereld kon ik me ook inzetten als medestichter van het Belgian Disability Forum, de vzw Grip (Gelijke Rechten Iedere Persoon met een handicap), het CAB (tolkenbemiddelingsbureau), VGTC (Vlaams Gebarentaal Centrum) en nog een aantal andere organisaties. Momenteel ben ik na bijna 53 jaar nog niet “uitgevrijwilligd” en werk ik nog als freelance ondersteuner bij enkele Vlaamse organisaties rond beleidswerk, management, vzw-verplichtingen, ..
“I am retired but not expired”
Door mijn engagement in het WAD (Welzijns Advies Doven) leerde ik ook het DOP kennen en ik ben wel erg blij dat ik na het stopzetten van het WAD de voeling met D.O.P. nog mag behouden, ditmaal als extra medewerker op het secretariaat.