Een verhaal van hoop en verbinding

Enkele jaren geleden stapte een man vanuit detentie,  in een traject bij D.O.P. West-Vlaanderen. Zijn traject kende vele hobbels en werd meermaals heropgestart, onder meer door de beperkingen die samenhingen met zijn detentie. Toch bleef hij, samen met zijn netwerk en begeleiders, zoeken naar kansen om vooruit te gaan.

Bij één van de eerste gesprekken zaten er tien mensen rond de tafel: naast professionele hulpverleners ook familie en vrienden. Het was een bijzonder moment, want na tien jaar ontmoette hij er opnieuw zijn zus. Tijdens dat gesprek kwam er onverwachts (h)erkenning: beiden deelden voor het eerst hun ervaringen uit hun moeilijke jeugd. Dit werd het begin van een herstel in hun relatie, waarvan iedereen rond de tafel getuige mocht zijn.

Omdat zijn dossier lange tijd muurvast zat, leek er weinig perspectief. Toch groeide er stap voor stap verandering. Dankzij de kracht van samenwerking en door telkens in te zetten op zijn sterktes, kreeg hij opnieuw kansen. De man zelf nam ook de regie op zich: hij bracht zijn netwerk samen en ontdekte dat het delen van informatie in één gezamenlijk gesprek rust en duidelijkheid gaf, voor hem én voor de anderen.

Op een bepaald moment zei hij: “Als ik ooit nog een kans krijg, wil ik een koffie drinken om te vertellen hoe het met me gaat.” En die dag kwam er. Hij gaf toen mee dat het traject voor hem “therapeutisch” werkte, omdat er niet werd gefocust op zijn beperkingen maar op zijn krachten. “Dankzij jullie manier van werken durfde ik voor het eerst in mezelf te geloven.”

Vandaag is de man nog steeds een mooi voorbeeld van wat mogelijk wordt wanneer mensen elkaar ondersteunen. Hij woont in een sociaal huurappartement, heeft een vaste begeleidster en een buddy die hij om de zes weken ontmoet. Hij engageert zich als vrijwilliger bij Digipunt en gaat dagelijks eten in het sociaal restaurant van het dienstencentrum, waar hij ook nieuwe contacten legt. Zijn zus komt regelmatig langs, waardoor hun band verder versterkt.