Maak kennis met ​Gertjan

Gertjan  25/11/2016

Gertjan heeft een niet aangeboren hersenletsel door een verkeersongeval in 2009. Hij was niet meer in de mogelijkheid om zijn vorige werk te behouden. Een korte stage in een beschutte werkplaats eindigde abrupt en hij was al een 3-tal jaar gewoon thuis zonder dag invulling.

Gertjan en mama Annick vertellen samen met Mieke (mentor bij D.O.P.) hoe zijn proces bij Dienst Ondersteuningsplan West-Vlaanderen verliep.

Eerste kennismaking

Mama Annick: We hoorden voor het eerst van D.O.P. via een familielid van mijn man, die werkzaam is bij Familiehulp. Zij had een voordracht bijgewoond over Dienst Ondersteuningsplan. En doordat ze onze situatie een beetje kende had ze gezegd ‘zou dat niets voor jullie zijn?’ en toen hebben we contact opgenomen met Dienst Ondersteuningsplan. Enkele weken later kwam Mieke voor de eerste keer langs.

En dan? / 3, 2, 1 start! / Hoe gaat het dan verder?

Mama Annick: Eerst was het een gesprek alleen met Mieke om te kijken wat juist de bedoeling was van de gesprekken. Wij wilden vooral stilstaan bij vrijetijd en dagbesteding voor Gertjan. Daarnaast vroegen we ons ook af hoe we in contact konden komen met lotgenoten. Daarna heeft Mieke gevraagd om in kaart te brengen wie Gertjan zou kunnen helpen, wie zou meedenken over Gertjans toekomst. Op die manier kwam er een steungroep rond Gertjan.

Hoe kom je tot een steungroep?

Gertjan: Dat was in feite ik die zei van ‘die wil ik erbij’, mijn voorkeur werd gevolgd. Ik koos voor de mensen die mij het beste kennen en die mij ook al kennen van voor mijn ongeluk. Zo kwamen we tot een groepje met een deel familie en een vriendin.

Was het moeilijk om over jezelf te praten met je steungroep erbij?

Gertjan: In het begin was dat wel wat moeilijk maar na een paar gesprekken ging dat beter.

Meerwaarde van een steungroep

Mama Annick: Het voordeel van een steungroep is dat Iedereen andere ideeën heeft en een andere invalshoek. Zonder die mensen waren we zeker niet zo ver gekomen. Als je dit allemaal alleen moet doen… Het is beter dat je dat met een groepje doet, zij zien soms andere dingen in Gertjan dan dat wij zien.

Gertjan & Mama Annick

Hoe gaat een D.O.P.-proces in zijn werk?

Mama Annick: We hebben gekozen om bij oma samen te zitten, omdat zij heel belangrijk was voor Gertjan.

Mieke: Er zijn binnen het D.O.P.-proces verschillende stappen: de vraagverduidelijking, de beeldvorming, hoe krijgen we een beeld van wie Gertjan is; de actie-planning: wie kan wat opnemen, naar wat gaan we op zoek? Tenslotte gaan we na hoe dit verder opgevolgd wordt.
We hebben vooral samen met iedereen nagedacht over : wat maakt Gertjan echt gelukkig? wat zijn de dingen die Gertjan een goede dag bezorgen?

We hebben met grote flappen gewerkt, zodat alles duidelijk was voor Gertjan, zodat we dingen konden herhalen, wat belangrijk is voor Gertjan. We hebben op papier gezet wat hij goed doet, wat hij zelf doet, wat zijn sterktes zijn, wat mensen bewonderen aan hem. We hebben gekeken naar wat zijn droom is op vlak van dagbesteding, want dat was de vraag waarom we rond tafel zaten. Daarvoor hebben we gebrainstormd rond werk.

Door dit in groep te doen, werd het een gedeelde beeldvorming. Het kwam pas op papier als iedereen zei: “Ja, dat is het, zo is Gertjan.

Een tweede vraag kwam van de ouders van Gertjan om contact te hebben met lotgenoten, andere ouders die ook een kind hebben met NAH, mensen die in dezelfde situatie zitten. Ik bracht hen eerst in contact met vzw Over Hoop. Deze organisatie brengt ouders samen van en met jongeren  die verkeersslachtoffer zijn.

Later ook met ‘Samenspraak’ die aan familieleden informatieve- en ontmoetingsmomenten wil aanbieden omtrent de complexe gevolgen van hersenschade.

Mama Annick: Voor ons was dit een verademing, eindelijk kregen wij hulp en werden wij wegwijs gemaakt in verschillende soorten organisaties, lotgenotengroepen, eindelijk waren er mensen die wilden meedenken met ons. Dit moesten we niet meer alleen doen.

Kwamen al jullie vragen aan bod?

Gertjan: Ja, dat wel, als je iets vroeg en we er in de groep geen antwoord op vonden, zocht Mieke bij wie we daarvoor terecht konden.

Waren er momenten tijdens het D.O.P.-proces dat je dacht ‘dit vind ik toch echt moeilijk?’

Gertjan: Het moeilijkste was vooral toen mijn minder sterke punten op papier werden gezet. Dat was confronterend.

Mama Annick: Voor ons was er niks moeilijk, het was eigenlijk een bevrijding dat je kon spreken over alles, en vooral dat er hulp kwam.

Is er een moment dat je nog kan herinneren als het meest aangename tijdens het proces?

Gertjan: Oei, dat is een moeilijke vraag, onaangename momenten hebben we niet gehad, maar misschien was de koffie achteraf, de taart en pannenkoeken het leukste. *lachen*

Wanneer en hoe eindig je dan het D.O.P.-proces?

Mieke: We zijn beperkt in tijd, we hebben slechts 1 jaar de tijd. Het proces is gestart in 2015 maar loopt nog altijd verder. Voor de opvolging werd de keuze gemaakt om LUS vzw in te schakelen. Zij ondersteunen bijeenkomsten met een persoon en zijn netwerk. Want Gertjan zijn steungroep bestaat uit allemaal eigen netwerk geen professionelen. LUS vzw helpt ook zoeken naar uitbreiding van het netwerk.

Mama Annick: Er is dan iemand van LUS gekomen die de gesprekken met ons groepje leidde. Die gesprekken gaan dan over Gertjan of zaken die iemand wil aankaarten. Het is echter de bedoeling dat die mensen van LUS vzw niet blijven komen maar dat iemand van het groepje of een vrijwilliger dat overneemt. We zijn nu eindelijk aan het moment dat een vrijwilligster overnemen. De vrijwilligster is hier gisteren voor de eerste keer geweest om kennis te maken. Het is nu de bedoeling dat zij de gesprekken verder in de goede banen leidt, want als je dat alleen wil doen wordt het al snel een koffieklets en gaat het niet meer over Gertjan.

Dus jullie spreken nog af met de groep?

Mama Annick: Ja, maar het is niet meer het zelfde groepje. Er zijn al een paar mensen afgevallen die het niet meer zagen zitten. Maar er is nog een groepje en we komen nog om de drie à vier maanden samen.

Zouden jullie opnieuw voor Dienst Ondersteuningsplan kiezen?

Mama Annick: Ja, zeker! Het mocht alleen nog wat langer duren. We hebben veel nieuwe dingen geleerd.

Gertjan: Het heeft mij veel geholpen.

Gertjan & Mama